آقای نورعلی غریبی، آداب و رسوم میلاجرد را در قالب مثنوی و زبان ترکی به زیبایی هرچه تمامتر سروده است. آداب و رسوم مورد اشاره مربوط به زمان های قدیم میلاجرد بوده و بعضی از آنها دیگر وجود ندارد. ایشان در یکی از ابیات خود به گردوی وفس و فروش آن در میلاجرد اشاره می کند:

پاییز گونه بُووسله قوز ساتاندا                  مشتری لَر بیربیر دالِه چاتاندا

قوز وِریب وآرپا کشمش آلُرده                    بیر اُودَدَ او گِجَنه قالورده

داستان ازین قرار است که: در هنگام پاییز و پس از برداشت محصول گردو از باغات وفس، بعضی از وفسی ها با الاغ برای فروش گردو به مناطق اطراف از جمله میلاجرد می رفتند؛ گردو می فروختند یا آن را با دیگر محصولات همچون کشمش و جو تهاتر می کردند و معمولا به دلیل فاصله زیاد از وفس، شب را نزد خانواده ای در آن مکان می گذراندند.