اگر بخواهیم نام کسانی را که حق بزرگی بر گردن وفس و وفسی‏ها دارند برشمریم، مطمئنا یکی از آن نام‏ها، نام زنده‏یاد استاد محمد مقدم خواهد بود. استاد مقدم اولین کسی است که تحقیقاتی پیرامون گویش وفسی انجام داده و اثری را در این رابطه منتشر کرده است و باید اعتراف کنم، کتاب تالیفی ایشان بعد از 58 سال، هنوز هم جامع‏ترین اثر تالیف شده به زبان فارسی پیرامون گویش وفسی است.

گویش وفسی، به لطف استاد مقدم، جزو اولین گویش‏های ایرانی است که مطالعاتی بر روی آن صورت گرفته و همین اول بودن، باعث آشنایی هرچه بیشتر دانشجویان و علاقه‏مندان زبان‏شناسی از دهه‏های گذشته با این گویش شده است. من اعتقاد دارم یکی از دلایل اصلی مطالعه و تحقیق بر روی گویش وفسی توسط پروفسور دونالد استیلو، مرحوم استاد محتاط، استاد عزیزالله سمیعی و سایر زبان‏شناسان، وجود همین منبع قوی، دقیق و کامل بوده است.

 

محمد مقدم؛ زبان‏شناس، استاد دانشگاه، نویسنده، روزنامه‏نگار، مترجم و شاعر

 

سمت راست: شعبانعلی اهل کهک تفرش و سمت چپ: استاد مقدماستاد محمد مقدم در سال 1278هجری شمسی در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه برای ادامه‏ی تحصیل به آمریكا رفت، ولی تحصیلات را ناتمام گذاشت و به ایران بازگشت. مجدداً در سال 1310 هـ.ش. راهی آمریكا شد و در سال 1317 هـ.ش. دكترای خود را در رشته‏ی زبان‏شناسی از داشگاه پرینستون دریافت كرد. وی از سال 1318 هـ.ش. در دانشگاه تهران به تدریس اوستا و فارسی باستان پرداخت. در سال 1343 هـ.ش. گروه زبان شناسی همگانی و زبان‌های باستانی را در دانشكده‏ی ادبیات و علوم انسانی بنیان گذاشت و تا سال 1347 هـ.ش. مدیریت آن را به عهده داشت. وی همزمان با تدریس در داشگاه با همكاری چند تن از دانشمندان، نشریه «ایران كوده» را منتشر كرد. از مهم‌ترین كوشش‏های او، ابداع و سامان بخشیدن واژه‌های مورد نیاز پارسی به شیوه علمی زبان‏شناسی بود كه این تلاش را از جزوه‏ی كوچك «راهنمای فارسی باستان» آغاز و طی چند دهه ادامه داد. درباره‏ی گویش‏شناسی، كه این واژه را نخستین بار دكتر مقدم و همكارانش به كار بردند، اولین بار بود كه به زبان فارسی بررسی‏هایی بر پایه‏ی علمی صورت مى‏گرفت و چند گویش ایرانی با هم سنجیده و نتیجه‏گیری علمی از آن‏ها مى‏شد.

استاد مقدم، در زمینه‏ی تاریخ و دین و آیین مهر هم، مطالعات و پژوهش‏هایی داشت. وی سرانجام درسال 1375 هـ.ش. و در تهران درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی باد.

 

کتاب گویش‏های وفس، تفرش و آشتیان

 

شماره‏ی 11 مجله‏ی ایران کوده

تهران؛ انجمن ایرانویج؛ مجله‏ی ایرانْ کوده

گردآورنده: مَحمد مُغدم(محمد مقدم)؛ استاد زبان اوستا و فارسی باستان در دانشگاه تهران

تهران، چاپخانه بانک ملی ایران

تیرماه 1318 یزدگردی؛ سال 1328 شمسی.

متن کتاب دستنویس است

184 صفحه؛ جلد ساده مقوایی

 

مقدمه کتاب به قلم استاد مقدم:

تیرماه سال گذشته که با چندتن از یاران، مهمان دوست گرامی محمود فرمند بودیم، بیست روز در خنجین و وفس و آشتیان و تفرش بگردش پرداختیم و در ضمن یادداشت‏های پراکنده‏ای درباره‏ی گویش هر محل برداشتیم. اکنون نمونه‏هایی که گردآوری شده برای زمینه‏ی بررسی در دسترس گذاشته می‏شود.

صورت‏هایی که از روستائیان داده شده، کار دوست هنرمند، حسین کاظمی است که در سفر همراه بود.

پذیرایی پر از لطف و مهربانی که در خنجین و در سفر و گردش از ما شد، فراموش نشدنی است. تا سی چهل سال پیش رسم بود که هرگاه به خانه‏ی بزرگی مهمان می‏رسید، آنچه می‏توانستند برای آسایش و شادی او فراهم می‏کردند و هنگام جدائی او را با خلعت و اسب و توشه‏ی سفر به راه می‏انداختند. بهره‏ی ما در خنجین بیش از این‏ها بود.

 

توضیح کوتاه پیرامون کتاب

در پیشگفتار کتاب، صفحه‏ی 9، آمده است:

نمونه‏هایی که در این جزوه داده شده از گویش‏هایی است که میان سه‏گوش همدان - ساوه - آشتیان حرف می‏زنند. این گویش‏ها را می‏توان به چهاردسته بخش کرد:

1) گویش‏های وفس و آشتیان و تفرش و آمُره.

2) گویش چادرنشین‏های زند.

3) گویش غربت‏ها(یا غربتی‏ها).

4) گویش‏های خلج و ترکی.

در ادامه‏ی پیشگفتار، توضیحاتی کلی پیرامون روستای وفس، بلوک وفس، آشتیان، آمره، کهک تفرش، زند، خلج و گویش ترکی، ذکر می‏گردد و پیشگفتار در صفحه‏ی 25، به پایان می‏رسد و بعد از آن جدول واژه‏ها آغاز می‏شود. جدول واژه‏ها از صفحه‏ی 26 آغاز و در صفحه‏ی 109 به پایان می‏رسد. در جدول واژه‏ها، ابتدا لغتی به فارسی نوشته شده و سپس معادل این لغت در گویش‏های (به ترتیب) وفس، آشتیان، کهک، آمره، زند، غربت، خلج و ترکی در مقابل آن و ستون مربوطه درج گردیده است. بعد از جدول واژه‏ها، مطالبی کلی و جزئی در چند صفحه، پیرامون هر یک از گویش‏ها، بیان شده است؛ وفسی(12 صفحه)، آشتیانی(6 صفحه)؛ کهکی(3 صفحه)، زند(1 صفحه). در ادامه، در 5 صفحه، گویش‏های مورد بحث، دسته‏بندی شده است و بعد از آن مطلبی با عنوان «چند راهنمایی برای شناخت ریشه و پیوستگی پاره‏ای از واژه‏ها» در 7 صفحه بیان گردیده است. در ادامه تا آخر کتاب، مطالبی با این عناوین ذکر گردیده است: غربت(10 صفحه)، گویش خلج(5 صفحه)، درباره‏ی گویش ترکی(27 صفحه).

در قسمت پیشگفتار، علاوه بر توضیحات متنی، 12 تصویر از اشخاص مختلف توسط آقای حسین کاظمی کشیده است. از وفسی‏ها، آشتیانی‏ها و کهکی‏ها، هر کدام سه تصویر، دو تصویر از خلج و یک تصویر از زند، است.

 

مطالبی که تا به حال از این کتاب در وبلاگ درج شده است:

صرف فعل های وفسی

 

القاب های خانوادگی و فاميلی در زبان وفسی

 

اسامی جانوران و موارد مربوط به آنها در زبان وفسی

 

جمله‏های وفسی

 

صرف فعل «دیدن» به زبان وفسی

 

 

منبع زندگینامه استاد