نحوه آبیاری زمین کشاورزی در وفس
باعث خوشحالی است که وفس نیز به همت بعضی از جوانان خوش ذوقش، از جمله آقای «علی صالح دارابی» سهمی در این گنجینه گرانبها دارد و هرازگاهی گوشه‌ای از فرهنگ غنی آن در این برنامه وزین بیان می گردد.
اخیرا سایت «ایران صدا» قطعه‌ای از فرهنگ وفس را که در این برنامه از زبان مجریان آن بیان گردیده بر روی وب‌سایت خود قرار داده است. این قطعه‌ی صوتی به حجم 880 کیلوبایت و با موضوع «نحوه آبیاری زمین کشاورزی در روستای وفس اراک» را می‌توانید از طریق این لینک دانلود نمایید.
در این قطعه‌ی صوتی حرف‌های زیر زده شده است:
درباره ی آبیاری و روش محلی کشاورزی در استان مرکزی، آقای علی صالح دارابی از وفسِ اراک نوشته‌اند:
در روستای ما آبیاری در نیمه بهار شروع میشه و تا پایان آبان‌ماه ادامه داره. اگه در بهار، باران زیاد و مناسب بباره و زمین رطوبت لازم رو داشته باشه، ممکنه تا آخر اردیبهشت ماه، آبیاری شروع بشه؛ اما اگر بهار، کم باران یا به قول مردم «سال خشک» باشه، کشاورزان مجبورند زودتر آب دادن به مزارع رو آغاز کنند.
روش سنتی تقسیم آب در وفس به چند صورت است: 1) میرابی، 2) جوق، 3) ساعتی و 4) شبانه روزی.
در روش میرابی برای تعیین «میراب» یا «آبیار»، دو نفر میراب در نظر می گیرند که وظیفه شون آبیاری و رسوندن آب به مزارع از اردیبهشت ماه تا آبان ماه هست. میراب ها وظیفه دارند سهم هر کس رو با توجه به تقسیم سنتی آب به کشتزار و باغش برسونند. زمین‌دارها هم با توجه به سهمشون، پولی به میراب می دهند.
در وفس به هر 12 ساعت آب «یک دانْ» می گویند و نصف آن «نیم دانْ» و هر 3 ساعت «یک چارکْ» و به هر «یک ساعت و نیم» هم «نیم پنجاه» می گویند. کوچکترین واحد 12 دقیقه است که یک پیاله می شود و هر پنج پیاله «یک ساعت آب» است.